Martijn Duifhuizen
Het Laatste Avondmaal – zwart velours en aluminium spielatten (2012)
Eén rechthoek die de hele reeks subtiel weet te ontregelen: enkel optisch bedrog of meer? Martijn Duifhuizen zoekt steeds opnieuw minimale vormentaal voor een maximale intensiteit in zeggingskracht. Vergelijkbaar met wat Arvo Pärt in de muziek doet. Zijn Laatste Avondmaal abstraheert de gestalten van de twaalf leerlingen zodanig dat niemand ontkomt aan de smalle marges met de gestalte van de verrader zonder zich evenwel onontkoombaar tot hem veroordeeld te hoeven weten.
Klik hier voor de website van Martijn Duifhuizen.