Cantatedienst

‘Wachet! Betet! Betet! Wachet!’ – cantate 70 van Bach is een toegankelijke en uiterst expressieve cantate die je van de eerste tot de laatste noot meeneemt. Alle registers worden opengetrokken – sterke contrasten komen tot uitdrukking: vrees en hoop, dreiging en troost. Zoals in een revolutie de verwerkelijking van een droom zich paart aan een afrekening, zo luidt in de cantate het laatste oordeel het begin in van een nieuwe wereld.

Misschien wel vergelijkbaar met de worsteling van een mens om met zichzelf in het reine te komen: wie vindt vrede zonder een besef van laatste ernst? De tekst van het eveneens uit te voeren motet ‘Ich lasse dich nicht’ is dan ook ontleend aan het bijbelverhaal van de lange nachtelijke worsteling van Jakob: ik laat je niet gaan tenzij je me zegent!

Cantate 70 werd in deze vorm voor het eerst uitgevoerd op zondag 21 november 1723 in Leipzig. Bach bewerkte daarvoor een cantate die hij eerder voor het hof in Weimar schreef. Aan de zes bestaande delen voegde hij vier nieuwe toe. Het instrumentale ensemble voor deze cantate is niet groot, maar wel gevarieerd: strijkers, hout (hobo) en koper (de trompet als de bazuin van het laatste oordeel).

De uitvoering van de muziek ligt in handen van het Bach Ensemble Amsterdam onder leiding van Paulien Kostense. Medewerking verlenen Martha Bosch (sopraan), Karolina Hartman (alt), Steven van Gils (tenor), Michiel Meijer (bas) en Klaas Holwerda (liturg).